Lineke Kamminga
Nabestaan na zelfdoding
Rouwkost
Bijzonder ingrijpend is het om een geliefde te verliezen aan een door diegene zelfgekozen einde. Dat weet ik uit eigen ervaring en door de vele persoonlijke verhalen die ik hoorde in de periode van ruim twaalf jaar dat ik als begeleider van de jaarlijks draaiende lotgenotengroepen actief was. Je beleving van dit rauwe rouwproces delen met elkaar geeft steun, door de herkenning die er is en het er mogen zijn met wat in je leeft.
Lees ook mijn artikel over rouwverwerking |‘Er is geen vast recept voor een rouwproces’
Rust, respect, en de ruimte om kwetsbaar te zijn
Ik zocht een plek om met lotgenoten te praten die ook een suïcide hebben meegemaakt. Lineke bood die op haar warme, luisterende, authentieke wijze. Daardoor ontstond rust, onderling respect en de ruimte om kwetsbaar te zijn. Om te rouwen, te (h)erkennen én te lachen. Rouwend vond ik waardevolle verbindingen.
Benjamin de Graaff, 25, Basispsycholoog
Lineke Kamminga in tijdschrift FYM